Er was eens een Belg,
een Antwerpse telg,
die in de etalage stond
genageld aan de grond.
Hij was zo bang,
hij stond daar veel te lang…
Met schroeven en bouten
bedekte men eerst de fouten.
De schedel werd gelicht
maar ook dat was geen gezicht.
Om z’n holle ogen
waaruit blijkt zijn onvermogen,
te bedekken, kreeg ie tegen z’n wil
een heel moderne bril.
En om te laten zien aan ieder ding
dat ie geregeld naar de tandarts ging,
stopte men een tekstverwerker
tussen zijn tanden, nog sterker,
scharniertjes laten blijken
dat je nog steeds in zijn hersenpan kunt kijken.
Zeg nooit meer iets
over een Belg of zo iets!
Ze zijn standvastig en wijs,
in Antwerpen staat het bewijs!
